نورگیر چیست؟

نورگیر یا پاسیو زمانی طراحی می‌شود که در قسمت‌هایی از ساختمان امکان دسترسی مستقیم به نور طبیعی وجود نداشته باشد.

نورگیرها فضاهای بازی هستند که درون ساختمان‌ به منظور دریافت نور و امکان تهویه هوا احداث می‌شوند. نورگیرها باعث ایجاد روشنایی در فضاهای اصلی (پذیرایی، نشیمن و اتاق خواب) و فضاهای فرعی (آشپزخانه) ساختمان می‌شوند. در نورگیرها معمولاً بلوک‌های شیشه‌ای به کار می‌روند تا باعث انعکاس نور بیشتر در ساختمان شود.

روش‌های نورگیری فضاهای داخلی ساختمان

نور طبیعی یک فضا می‌تواند از طریق پنجره، نور طبیعی و یا نور از فضای پاسیو تامین شود.

حداقل عمق مورد نیاز برای نورگیر ساختمان به صورت زیر می‌باشد:

الف) زمین‌هایی با مساحت کمتر از 200 مترمربع حداقل عمق نورگیر آنها از پلاک یا گذر مجاور برای فضاهای اصلی و فرعی 2 متر می‌باشد.

ب) زمین‌هایی با مساحت بیشتر از 200 مترمربع در فضاهای اصلی حداقل عمق نورگیر 3 متر و در فضاهای فرعی حداقل عمق نورگیر 2 متر می‌باشد.

طراحی نقشه سازه ساختمان در اصفهان

طراحی نقشه معماری ساختمان در اصفهان

ضوابط طراحی نورگیر ساختمان

شیشه پنجره‌های نورگیر به دلیل اشراف نداشتن باید به صورت مشجر اجرا شود.

زمانی که از یک نورگیر، دو یا چند واحد مسکونی مستقل نورگیری می‌کنند:

در مواردی که اتاق‌های اصلی از دو واحد مسکونی مستقل، از یک نورگیر نور می‌گیرند، فاصله پنجره آن‌ها از هم، نباید کمتر از ۶ متر باشد.

نحوه محاسبه حداقل مساحت لازم برای نورگیر ها

 ابعاد نورگیر و مساحت لازم جهت نوردهی به فضاهای اصلی مانند پذیرایی، اتاق خواب، و غیره به چه صورت است؟

الف) 12 متر مربع

ب) 6 درصد مساحت زمین (مطابق بخشنامه جدید مساحت بعد از اصلاحی در نظر گرفته می شود).

مساحت لازم نورگیرها جهت نوردهی به فضاهای فرعی از جمله آشپزخانه و غیره به چه صورت است؟

الف) 12 متر مربع

ب) 3 درصد مساحت زمین (مطابق بخشنامه جدید مساحت بعد از اصلاحی در نظر گرفته می شود).

متراژ نورگیرها می تواند از مساحت اعلام شده طبق ضوابط بیشتر باشد و این مساحت از مساحت زیربنا کسر می گردد.

حداقل مساحت لازم برای نورگیر 7 متر مربع می باشد.

فواصل پنجره‌های نورگیر در طبقات با بیش از یک واحد آپارتمانی به شرح زیر می باشد:

الف) حداقل فاصله های پنجره های نورگیر فضای اصلی به فرعی و فضای فرعی به فرعی ساختمان 4 متر می باشد.

ب) حداقل فاصله های پنجره های نورگیر فضای اصلی به اصلی ساختمان 6 متر می باشد.

مقادیر حداقل عمق مورد نیاز نورگیرها

الف) زمین هایی که مساحت آنها حداکثر 200 متر مربع باشد، حداقل عمق نورگیر از پلاک یا گذر مجاور برای فضاهای اصلی و فرعی 2 متر در نظر گرفته می شود.

ب) زمین هایی که مساحت آنها حداقل 200 متر مربع باشد:

فضاهای اصلی: حداقل عمق نورگیر 3 متر می باشد.

فضاهای فرعی: حداقل عمق نورگیر 2 متر می باشد.

در بعضی مناطق شهرداری، نورگیری غیر مستقیم پذیرایی از داخل آشپزخانه و یا آشپزخانه از داخل پذیرایی با اعمال محدودیت‌هایی از جمله اجرای داکت در آشپزخانه جهت تهویه مناسب اجرا میگردد.

جهت نورگیری غیر مستقیم آشپزخانه از پذیرایی باید آشپزخانه دارای داکت جهت تهویه باشد و این موضوع از طریق شهرسازی منطقه بررسی می شود.

اگر مساحت نورگیر تا یک متر مربع از مقدار مساحت لازم آن (مساحت محاسبه شده طبق ضوابط) کمتر باشد مساحت نورگیر (وضع موجود) از زیر بنا کسر می شود و اگر بیش از یک متر مربع از مساحت طبق ضابطه کمتر باشد کل نورگیر به مساحت زیر بنا افزوده می شود.

البته در اکثر مناطق تا ده درصد کاهش از مقدار مساحت لازم نورگیر (طبق ضابطه) قابل قبول می باشد و کاهش بیش از ده درصد مساحت نورگیر، کل نورگیر را به زیر بنا اضافه کند.

حداقل مساحت نورگیر برای واحدهای تجاری و دارای 25 متر مربع می باشد.

در ساختمان هایی که پنجره های آنها بر اساس ضوابط و مقررات طراحی و اجرا شده و از طریق حیاط خلوت با نورگیرهای مشرف به حیاط همسایگان می باشد (با رعایت کامل طول و عرض حیاط خلوت) استفاده از پنجره های بازشو تا ارتفاع یک صد و هفتاد (170) سانتیمتر مجاز نبوده و مالکین ملزم به استفاده از شیشه های مشجر تا ارتفاع یک صد و هفتاد (170) سانتیمتر می باشند و در موارد بالاتر از یک صد و هفتاد (170) سانتیمتر استفاده از پنجره های بازشو و شیشه های معمولی مجاز می باشد.

الزامات عمومی نورگیری و تهویۀ فضاها

1-هر فضایی که الزاما نیاز به نور طبیعی داشته باشد، باید دارای حداقل یک یا چند در و پنجره شیشه ای یا سطوح نور گذر مشابه باشد که در انطباق با مقررات این مبحث و سایر ضوابط شهرسازی به طور مستقیم رو به خیابان، معبر عمومی یا فضای باز قرار گیرد.

2-تمام فضاهایی که مورد استفادۀ اشخاص قرار می گیرند، باید به طور طبیعی یا مکانیکی مجهز به تهویه هوا باشند.

3- استفاده از تهویه هوای مکانیکی به جای تهویه هوای طبیعی فقط در فضاهایی قابل اجرا است که نیاز به تهویه هوا داشته باشد، اما ملزم به تهویه هوای طبیعی نشده اند.

4-در صورت استفاده از تعویض هوای مکانیکی، این سیستم باید از روش های متعارف مهندسی بهره ببرد. در فضاهایی که استفاده از تعویض هوای مکانیکی الزامی است یا به عنوان جایگزین تعویض هوای طبیعی اجرا شده، باید مقدار هوای لازم و الزامات هواکش ها، کانال ها، فیلترها، و دیگر جزئیات مطابق با مندرجات مبحث چهاردهم مقررات ملی ساختمان در نظر گرفته شود.

5- در سیستم های گرمایش یا سرمایش، هوای برگشت یک واحد تصرف در صورتی می تواند از طریق چرخۀ برگشت هوای واحد تصرف دیگر تأمین گردد که در مقررات اختصاصی تصرف ها به گونه ای دیگر مشخص شده باشد.

6-فضاهایی وجود دارند که برای آن ها مقررات و قانون خاصی لحاظ نشده است، اما به علت وجود شرایطی مثل ایجاد گرد و غبار، دود، گاز، بخار و دیگر شرایط زیان آور و مخاطره آمیز، به منظور حفظ سلامت بهره برداران و ممانعت از ایجاد حریق و خطر انفجار باید به طور مجزا مطابق با مقررات مباحث سوم و چهاردهم مقررات ملی ساختمان ایران تهویه و تعویض هوا شوند.

7-حداقل الزامی سطوح نورگذر و بازشوها برای فضاهای مختلف و سایر مندرجات محاسبه می گردد.

8-در صورت استفاده از انواع شیشه‌های مات و آجر شیشه‌ای و پلاستیک با ضریب نور گذر کمتر از شیشه شفاف، باید سطحی که نور معادل آن را تأمین کند، جایگزین گردد.

9-در تعیین سطوح نورگذر و بازشوهای ضروری فضاها، مشخص نمودن مقدار دقیق این سطوح با توجه به نوع تصرف و فضای مورد استفاده، ویژگی‌های مکانی، جغرافیایی و اقلیمی و همچنین الزامات ایمنی آن ها، با توجه به روش های مندرج در مباحث نوزدهم، چهاردهم، هجدهم و سوم مقررات ملی ساختمان الزامی است.

اصول تهویه طبیعی

برای به جریان انداختن هوا در بین فضاهای داخل و خارج ساختمان، شناخت اصول کلی حاکم بر این پدیده در تأثیرگذاری بهتر آن میتواند راه حلی باشد برای مؤثر واقع شدن تمهیدات لازم جهت تهویه طبیعی که به موارد زیر بستگی دارد:

1- سرعت و جهت ورود باد به ساختمان: در صورتی که جهت ورود باد به پنجره ها با زاویه های کمتر یا بیشتر از 90 درجه و یا مایل وارد ساختمان شود و همین امر باعث تهویه بهتر و مؤثرتر خواهد بود.

2- متغیر بودن دمای داخل و خارج: یکی از عوامل تأثیرگذار بر چگالی هوا دمای هوا است که در نتیجه آن فشار هوا تغییر می‌کند. از آنجا که اختلاف فشار باعث ایجاد حرکت هواست پس در به جریان آوردن هوا مؤثر واقع خواهد شد. هر چه دمای هوای داخل و خارج دارای اختلاف بیشتری باشد، اختلاف فشار نیز بیشتر خواهد بود و در نتیجه حرکت هوا با سرعت بیشتری بین فضای داخل و بیرون در جریان می‌باشد.

3- ابعاد و اندازه و وضعیت منافذ ورودی و خروجی: وضعیت منافذ ورودی و خروجی در ایجاد تهویه مؤثرتر نقش قابل توجهی ایفا میکند. به منظور تهویه طبیعی، بازشوها می بایست در دیوارهای با فشارهای متفاوت ایجاد شوند. از آنجا که جهت باد همواره ثابت نیست و در فصول مختلف ممکن است تغییر کند؛ لذا این احتمال وجود دارد که یک سطح بنا در زمانی تحت فشار مثبت می‌باشد و در زمانی دیگر تحت فشار منفی قرار گیرد.

در صورتیکه این دو منافذ با زاویه عمود نسبت به هم قرار بگیرند همه ی نقاط یک فضا را تحت جریان هوا قرار می‌دهد. اگر اتاقی دارای منافذ ورودی و خروجی روبروی هم باشد و جریان باد به صورت عمود به سطح پنجره یا در بوزد هوا یک مسیر مستقیم را در فضا طی می کند و به بیرون خارج میشود بدون آنکه فضاهای دیگر اتاق را تحت پوشش قرار دهد.

تهویه طبیعی دلخواه زمانی اتفاق می‌افتد که جهت جریان هوا در داخل فضا متغیر باشد، نه اینکه به صورت مستقیم پس از ورود از پنجره رو به باد از پنجره پشت به باد خارج شود.

تعویض هوای طبیعی

تعويض هوای طبیعی هر فضای ساختمان بايد از راه دهانه‌های باز يا بازشوی آن فضا به بيرون مانند درب، پنجره، دريچه و شبكه صورت گيرد. مكانيسم گشوده شدن چنين بازشوهایی بايد در دسترس و كنترل باشد.

بازشو جهت تهویه طبیعی

سطح بازشوی دهانه هر فضا به هوای خارج بايد دستكم 4 درصد سطح زير بنای فضایی باشد كه هوای آن با تهویه طبیعی، تعويض می‌شود.

الف) اگر فضایی كه دهانه بازشوی مستقيم به هوای بيرون ندارد از راه فضای مجاور تعويض هوای طبیعی شود، دهانه بازشوی بدون مانع بين اين دو فضا بايد دست كم 8 درصد سطح زير بنای فضای مورد نظر باشد و به هر روی از 2.30 مترمربع كمتر نباشد. سطح دهانه بازشوی فضای مجاور به هوای بيرون بايد، با توجه به سطح زير بنای كل هر دو فضا، محاسبه و تعيين شود.

ب) برای تهویه هوای طبیعی فضای واقع در زيرزمين، می‌توان از یک دهانه بازشوی قائم و یک دهانه بازشوی افقی به هوای خارج از ساختمان، استفاده کرد.

ﺿﻮاﺑﻂ و ﻣﻘﺮرات طرح تفصیلی اصفهان برای ﻓﻀﺎﻫﺎی ﻧﻮرﮔﻴﺮی، ﺑﺎزﺷﻮﻫﺎ و ﺗﻬﻮﻳﻪ

در این قسمت به ضوابط و الزامات طرح تفصیلی شهر اصفهان در مورد نورگیر ساختمان و تهویه می پردازیم:

1-6 اﺑﻌﺎد و اﻧﺪازهﻫﺎی ﻣﻮرد ﻧﻴﺎز ﺣﻴﺎط ﺧﻠﻮتﻫﺎ و ﻓﻀﺎﻫﺎی ﻧﻮرﮔﻴﺮی ﺟﻬﺖ ﺗﺎﻣﻴﻦ ﻓﻀﺎﻫﺎی اصلی ﻗﻄﻌﺎت ﻣﺎﻟﻜﻴﺖ ﺑﻪ ﺷﺮح زﻳﺮ میﺑﺎﺷﺪ:

– ﺑﻨﺎﻫﺎی ﺗﺎ 3 ﻃﺒﻘﻪ ﺑﺎ یک واﺣﺪ در ﻫﺮ ﻃﺒﻘﻪ ﺣﺪاﻗﻞ ﻋﺮض ﻓﻀﺎی ﻧﻮرﮔﻴﺮی 2 ﻣﺘﺮ و ﺣﺪاﻗﻞ ﻣﺴﺎﺣﺖ 7 ﻣﺘﺮﻣﺮﺑﻊ

– ﺑﻨﺎﻫﺎی ﺗﺎ 3 ﻃﺒﻘﻪ ﺑﺎ دو واﺣﺪ در ﻫـﺮ ﻃﺒﻘﻪ ﺣﺪاﻗﻞ ﻋﺮض ﻓﻀﺎی ﻧﻮرﮔﻴﺮی 2.5 ﻣﺘﺮ و ﺣﺪاﻗﻞ ﻣﺴﺎﺣﺖ 10 ﻣﺘﺮﻣﺮﺑﻊ

– ﺑﻨﺎﻫﺎی ﺗﺎ 3 ﻃﺒﻘﻪ ﺑﺎ ﺑﻴﺶ از دو واﺣﺪ در ﻫﺮ ﻃﺒﻘﻪ ﺣﺪاﻗﻞ ﻋﺮض ﻓﻀﺎی ﻧﻮرﮔﻴﺮی 3 ﻣﺘﺮ و ﺣﺪاﻗﻞ ﻣﺴﺎﺣﺖ 10 ﻣﺘﺮﻣﺮﺑﻊ

– ﺑﻨﺎﻫﺎی ﺗﺎ 4 ﻃﺒﻘﻪ ﺑﺎ دو واﺣﺪ در ﻫـﺮ ﻃﺒﻘﻪ ﺣﺪاﻗﻞ ﻋﺮض ﻓﻀﺎی ﻧﻮرﮔﻴﺮی 3.5 ﻣﺘﺮ و ﺣﺪاﻗﻞ ﻣﺴﺎﺣﺖ 10.5 ﻣﺘﺮﻣﺮﺑﻊ

– ﺑﻨﺎﻫﺎی ﺗﺎ 4 ﻃﺒﻘﻪ ﺑﺎ ﺑﻴﺶ از دو واﺣﺪ در ﻫﺮ ﻃﺒﻘﻪ ﺣﺪاﻗﻞ ﻋﺮض ﻓﻀﺎی ﻧﻮرﮔﻴﺮی 4 ﻣﺘﺮ و ﺣﺪاﻗﻞ ﻣﺴﺎﺣﺖ 12 ﻣﺘﺮﻣﺮﺑﻊ

تبصره1: رﻋﺎﻳﺖ ﻣﻔﺎد ﺑﻨﺪ25-2-5 در ﺧﺼﻮص ﻓﻀﺎﻫﺎی ﻧﻮرﮔﻴﺮی ﻣﺸﺘﺮک ﻗﻄﻌﺎت ﻣﺎﻟﻜﻴﺖ اﻟﺰامی اﺳﺖ.

ﺗﺒﺼﺮه2:  ﺗﻌﻴﻴﻦ ﺳﻄﺢ و ﻋﻤﻖ ﻣﻮرد ﻧﻴﺎز ﺑﺮای ﺣﻴﺎط ﺧﻠﻮت ﺑﻨﺎﻫﺎی ﺑﻴﺶ از 4 ﻃﺒﻘﻪ ﺿﻤﻦ رﻋﺎﻳﺖ ﺣﺪاﻗﻞﻫﺎی ﻣﻨﺪرج در ﺑﻨﺪ ﻓﻮق‌اﻟﺬﻛﺮ ﺑﺎیستی ﻣﺘﻨﺎﺳﺐ ﺑـﺎ ﻧﻴﺎزﻫﺎی ﻧﻮرﮔﻴﺮی، ﺗﻌﺪاد ﻃﺒﻘﺎت، ﻋﻤﻠﻜﺮد و ﻣﻮﻗﻌﻴﺖ ﻗﺮارﮔﻴﺮی ﺣﻴﺎط ﺧﻠﻮت در ﭘﻼک ﺗﻮﺳﻂ ﻣﻬﻨﺪس ﻣﻌﻤﺎر ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻣﻘﺮرات ملی ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن ﻃﺮاحی و ﺑﻪ ﺗﺎﻳﻴﺪ ﻣﺮاﺟﻊ ﺻﺪور ﭘﺮواﻧﻪ ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن ﺑﺮﺳﺪ.

2-6 ﻋﺮض ﻧﻮرﮔﻴﺮﻫﺎی ﻓﻀﺎﻫﺎی اصلی یک واﺣﺪ در ﺑﻨﺎﻫﺎی ﺗﺎ 3 ﻃﺒﻘﻪ ﺣﺪاﻗﻞ 2 ﻣﺘﺮ ﺗﻌﻴﻴﻦ میﮔﺮدد. در ﻫﺮ ﺣﺎل ﻣﺴﺎﺣﺖ ﻧﻮرﮔﻴﺮﻫﺎ در ﻫﺮ وضعیتی ﻧﺒﺎیستی ﻛﻤﺘﺮ از 7 ﻣﺘﺮﻣﺮﺑﻊ ﺑﺎﺷﺪ.

ﺗﺒﺼﺮه: ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ در یک ﻃﺒﻘﻪ، ﻓﻀﺎﻫﺎی دو واﺣﺪ ﻣﺴﻜﻮنی ﻣﺴﺘﻘﻞ، ﻣﺸﺮوط ﺑﻪ ﻋﺪم اﻳﺠﺎد اﺷﺮاف ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ واﺣﺪ ﻣﺠﺎور از یک ﻓﻀﺎ ﻧﻮرﮔﻴﺮی ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ، ﺣﺪاﻗﻞ ﻋﺮض ﺑﺎیستی 2/5 ﻣﺘﺮ و ﻣﺴﺎﺣﺖ آن ﺣﺪاﻗﻞ 10 ﻣﺘﺮﻣﺮﺑﻊ در ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺘﻪ شود.

3-6 ﺗﻬﻮﻳﻪ ﺗﻤﺎم ﺳﺮوﻳﺲﻫﺎی ﺑﻬﺪاشتی ﺑﺎﻳﺪ از ﻃﺮﻳﻖ ﺗﻬﻮﻳـﻪ طبیعی و ﻳﺎ داﻛﺖﻫﺎی ﺑﻪ اﺑﻌﺎد ﺣﺪاﻗﻞ 80×60 ﺳﺎنتی‌ﻣﺘﺮ (ﻓﻘﻂ ﺟﻬﺖ ﺗﻬﻮﻳﻪ) ﺑﺎﺷﺪ. راﻫﺮوﻫﺎ، ورودی و ﭘﻠﻪﻫﺎی ارﺗﺒﺎطی ﺑﺮای ارﺗﺒﺎط واﺣﺪﻫﺎ ﺑﺎﻳﺪ دارای ﻧﻮرﮔﻴﺮی و ﺗﻬﻮﻳﻪ طبیعی ﺑﺎﺷﻨﺪ.

تبصره1: اﺳﺘﻔﺎده از اﻳﻦ ﻓﻀﺎﻫﺎ (داﻛﺖﻫﺎی ﺗﻬﻮﻳﻪ) ﺟﻬﺖ ﻗﺮارﮔﻴﺮی و ﻋﺒﻮر ﻋﻨﺎﺻﺮ ﺳﺎزه‌ای و ﺗﺎﺳﻴﺴﺎتی ﻣﺠﺎز نمیﺑﺎﺷﺪ.

تبصره2: ﭘﻴﺶ بینی و اﺣﺪاث ﻟﻮﻟﻪ ﺗﻬﻮﻳﻪ (vent) ﺟﻬـﺖ ﺳﺮوﻳﺲﻫﺎی ﺑﻬﺪاشتی ﻣﺠﺎور ﻧﻮرﮔﻴﺮﻫﺎ، ﻣﺴﺘﻘﻞ از ﭘﻨﺠﺮه ﺗﻬﻮﻳﻪ اﻟﺰامی اﺳﺖ.

4-6 رﻋﺎﻳﺖ ﻛﻠﻴﻪ ﻣﻔﺎد ﺑﻨﺪﻫﺎی 25-2-5 الی 28-2-5 و ﺗﺒﺼﺮهﻫﺎی ذﻳﻞ آن در ﻣﻮرد ﺿﻮاﺑﻂ و ﻣﻘﺮرات ﻓﻀﺎﻫﺎی ﻧﻮرﮔﻴﺮی، ﺑﺎزﺷﻮﻫﺎ و ﺗﻬﻮﻳﻪ ﺑﺮای ﻛﻠﻴﻪ ﻗﻄﻌﺎت ﻣﺎﻟﻜﻴﺖ اﻟﺰامی اﺳﺖ.

5-6 ﺗﻌﺒﻴﻪ ﻣﺠﺮاﻫﺎی ﻧﻮرﮔﻴﺮی و ﺗﻬﻮﻳﻪ زﻳﺮزﻣﻴﻦ ﺻﺮﻓﺎ در ﺣﺪود داخلی ملک ﺑﺎ اﺧﺬ ﻣﺠﻮز از ﺷﻬﺮداری ﻣﺠﺎز اﺳﺖ.

ﺗﺒﺼﺮه1: ﻣﺠﺮاﻫﺎی ﻧﻮرﮔﻴﺮی و ﺗﻬﻮﻳﻪ زﻳﺮزﻣﻴﻦ (ﻣﺠﺮاﻫﺎی ﺧﺎرجی ﻧﻮر و ﻫﻮا) ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻪ ﻓﻀﺎﻫﺎیی ﻛﻪ ﻧﻴﺎز ﺑﻪ ﻧﻮر و ﺗﻬﻮﻳﻪ دارﻧﺪ، میﺗﻮاﻧﻨﺪ در ﻃﻮل ﺧﻂ زﻣﻴﻦ در ﻛﻨﺎر ﺑﻨﺎ اداﻣﻪ ﻳﺎﺑﻨﺪ، ﻛﻒ اﻳﻦ ﻣﺠﺮاﻫﺎ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺟﺰئی از ﻣﺴـﺎﺣﺖ زﻳﺮزﻣﻴﻦ ﻣﺤﺎﺳﺒﻪ ﺷﻮﻧﺪ و ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺑﺮای ﻣﻘﺎﺻﺪی ﻏﻴﺮ از ﺗﺎﻣﻴﻦ ﻧﻮر و ﻫﻮا ﻣﻮرد اﺳﺘﻔﺎده قرار گیرند.

ﺗﺒﺼﺮه2: ﺳﻄﻮح ﻓﻮﻗﺎنی ﻣﺠﺮاﻫﺎی ﻧﻮرﮔﻴﺮی و ﺗﻬﻮﻳﻪ (ﻣﺠﺮای ﺧﺎرجی ﻧﻮر و ﻫﻮا) در ﺻﻮرت اﻣﻜﺎن ﻋﺒﻮر وﺳﺎﻳﻞ ﻧﻘﻠﻴﻪ، ﺑﺎﻳﺪ ﻫﻤﺴﻄﺢ ﺣﻴﺎط ﺑﺎﺷﺪ و ﺗﻮﺳﻂ ﺷﺒﻜﻪ ﻣﺴﺘﺤﻜﻢ ﻓﻠﺰی (ﺑﺎ رﻋﺎﻳﺖ ﺿﻮاﺑﻂ ﻋﺒﻮر ﻣﻌﻠﻮﻟﻴﻦ و ﻣﺴﺘﺤﻜﻢ در ﺑﺮاﺑﺮ ﻋﺒﻮر وﺳﺎﻳﻞ ﻧﻘﻠﻴﻪ) ﭘﻮﺷﻴﺪه و ﺣﻔﺎﻇﺖ ﺷﻮد.

6-6 ﻣﻴﺰان ﺳﻄﺢ ﻧﻮرﮔﻴﺮی در ﻓﻀﺎﻫﺎی ﻣﺨﺘﻠﻒ ﻣﻄﺎﺑﻖ ﻣﻘﺮرات ملی ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن (اﻟﺰاﻣﺎت ﺗﺎﻣﻴﻦ ﻧﻮر در ﻓﻀﺎﻫﺎ) میﺑﺎﺷﺪ.

7-6 ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮر ﺗﺎﻣﻴﻦ ﻧﻮر ﻣﻨﺎﺳﺐ، ﻧﻮرﮔﻴﺮی از ﺳﻘﻒ دﺳﺘﮕﺎه ﭘﻠﻪ ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از ﻣﺼﺎﻟﺢ ﻣﻨﺎﺳﺐ (ﺷﻴﺸﻪ ﺳﻜﻮرﻳﺖ، ﻓﺎﻳﺒﺮ ﮔﻼس و … ﺑﺎ رﻋﺎﻳﺖ اﺻـﻮل ایمنی) بلامانع است.

8-6 ﺳﻘﻒﻫﺎی ﺷﻔﺎف، ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺳﻘﻒ ﺣﻴﺎط ﺧﻠﻮت، ﺳﻘﻒ ﮔﻠﺨﺎﻧﻪ و ﭘﺎﺳﻴﻮ و ﻗﺴﻤﺖﻫﺎی ﻧﻮرﮔﻴﺮ در ﺳـﻘﻒﻫﺎ ﺑﺎﻳﺪ از ﺟﻨﺲ اﻳﻤﻦ و ﻏﻴﺮرﻳﺰﻧﺪه باشند.

9-6 در ﺻﻮرت ﻣﺴﻘﻒ ﺷﺪن ﻓﻀﺎﻫﺎی ﻧﻮرﮔﻴﺮی ﺑﺎ ﻣﺼﺎﻟﺢ ﺷﻔﺎف، در ﻧﻈﺮﮔﻴﺮی ﺑﺎزﺷﻮﻫﺎی ﻣﻨﺎﺳﺐ و ﻛﺎفی ﺟﻬﺖ ﺗﻬﻮﻳﻪ طبیعی آن الزامی است.

10-6 ﻛﻒ ﺗﻤﺎمی ﻓﻀﺎﻫﺎی ﺑﺎز داخلی (ﺣﻴﺎط ﺧﻠﻮت، ﻧﻮرﮔﻴﺮﻫﺎ و… ) ﺑﺎﻳﺪ دارای ﺷﻴﺐﺑﻨﺪی ﻣﻨﺎﺳﺐ، ﺳﻴﺴﺘﻢ دﻓﻊ آبﻫﺎی سطحی و دﺳﺘﺮسی ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺟﻬﺖ ﻧﻈﺎﻓﺖ ﺑﺎﺷﻨﺪ.

11-6 در ﺻﻮرتی ﻛﻪ ﻃﺒﻘﺎت زﻳﺮﻳﻦ ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن (زﻳﺮزﻣﻴﻦ ﻳﺎ ﻫﻤﻜﻒ) ﺑﻪ ﭘﺎرﻛﻴﻨﮓ اﺧﺘﺼﺎص داده ﺷﻮد، ﻓﻀﺎﻫﺎی ﺑﺎز داخلی (ﺣﻴﺎط ﺧﻠﻮت، ﻧﻮرﮔﻴﺮ، ﭘﺎﺳﻴﻮ) ﻛﻪ ﺑﺮای ﺗﺎﻣﻴﻦ ﻧﻮر و ﺗﻬﻮﻳﻪ ﺳﻄﺢ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪه ﭘﻴﺶبینی ﺷﺪه اﻧﺪ، ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺗﺎ ﻓﻀﺎی ﭘﺎرﻛﻴﻨﮓ اداﻣﻪ ﻳﺎﺑﻨﺪ، ولی ﻗﺮارﮔﻴﺮی ﻧﻮرﮔﻴﺮ سقفی ﻓﺎﻗﺪ ﺑﺎزﺷﻮ در ﺣﺪ ﻓﺎﺻﻞ ﭘﺎرﻛﻴﻨﮓ و ﺣﻴﺎط ﻣﺤﺼﻮر، ﺑﻪ ﺷﺮط اﺳﺘﻔﺎده از ﻣﺼﺎﻟﺢ ﻏﻴﺮرﻳﺰﻧﺪه در ﺑﺮاﺑﺮ ﺿﺮﺑﻪ و ﺣﺮارت، ﺑﻼﻣﺎﻧﻊ اﺳﺖ.

12-6 ﺗﻬﻮﻳﻪ ﭘﺎرﻛﻴﻨﮓﻫﺎی ﺳﻪ ﻃﺮف ﺑﺴﺘﻪ ﺑﺎیستی از ﻃﺮﻳﻖ ﺗﻬﻮﻳﻪ طبیعی و ﻣﺼﻨﻮعی (ﺑﻪ وﺳﻴﻠﻪ ﻫﻮاﻛﺶﻫﺎی ﻣﻨﺎﺳﺐ) اﻧﺠﺎم ﭘﺬﻳﺮد.